در یادداشتی واقع‌گرایانه که این روزها در رسانه‌ها بازتاب گسترده‌ای داشته است، دبورا استیونز، کارمند اهل نیویورک، ادعا می‌کند که برای نجات جان مدیرعامل شرکت اقدام به اهدا یکی از کلیه‌های خود کرده است. پس از بازگشت به محل کار، او منتظر بود که با قدردانی و فرصت‌های شغلی روبه‌رو شود، اما کمتر از چند هفته پس از بازگشت، به او اعلام شد که باید به واحد امور مالی مراجعه کند تا مراحل اداری مرتبط با کارش را انجام دهد.
در پی این تصمیم، او با ناگفته‌های خوش‌بینی در مورد ترفیع و پاداش مواجه شد؛ اما به محض این که موضوع به شکل عملی مطرح شد، حکم اخراج به دلیل غیبت یک ماهه صادر شد. دبورا توضیح داد که طی آن ماه برای نجات جان مدیرعامل در بیمارستان بستری بوده و نهایت تلاش خود را در حفظ سلامت رئیس شرکت به کار گرفته است. در ادامه، مدیرعامل با خروج از اتاق خود با بیانی صریح تاکید کرد که هر نوع فداکاری باید در چهارچوب قوانین و سیاست‌های شرکت بماند و غیبت یا فرار از وظایف کاری پذیرفته نخواهد شد.
این روایت که به عنوان یکی از وقایع مطرح‌شده در محافل رسانه‌ای مطرح شده، بحث‌های گسترده‌ای را درباره مرز بین ایثار شخصی و تعهد حرفه‌ای به وجود آورده است. آیا فداکاری‌های فردی باید بهانه‌ای برای نقض قوانین کار و حقوق فردی شود؟ پاسخ به این پرسش همچنان نیازمند تدبیر و تحلیل دقیق است. در نهایت، دبورا اقدام به طرح شکایت کرد، اما با اصرار شرکت روبه‌رو شد و پرونده بدون نتیجه روشن بسته شد؛ اکنون او با تنها یک کلیه به زندگی خود ادامه می‌دهد.
این رخداد، به عنوان یک درس اخلاقی و مدیریتی مهم، به مخاطبان یادآور می‌شود که حفظ سلامت جسمی و حقوق فردی در کنار رعایت قوانین سازمانی اولویت دارد و هرگونه فداکاری خارج از چارچوب‌های قانونی ممکن است به تبعات جدی منجر شود. با توجه به این حادثه، بیش از پیش باید به سیاست‌های کارآمد منابع انسانی و حمایت‌های حقوقی برای کارمندان توجه کرد تا توازن بین ایثار فردی و امنیت شغلی برقرار بماند.
در نهایت می‌توان گفت که رفتارهای انسانی در محیط کار نباید به قیمت نقض اصول حرفه‌ای و قانونی تمام شود و هر تغییر یا اقدام ضروری باید با شفافیت، عدالت و پاسخگویی همراه باشد.
برای دسترسی به هزاران نمونه سوال استخدامی، ساخت آزمون‌های شخصی‌سازی شده و تحلیل هوشمند عملکرد، به وب‌سایت تست 98 مراجعه کنید و مسیر موفقیت خود را هموارتر سازید.